De Giro d’Italia is gestart. Als je, zoals ik, zowel wijn- als fietsliefhebber bent betekent dat drie weken genieten. Er is, anders dan Frankrijk, niet één Italiaanse streek zonder wijn en eigen wijndruiven. Vandaag ging de 3e etappe door Piemonte. Langs Nizza, Asti en Alba. “Dit is één van de belangrijkste Italiaanse wijnstreken”, wist de Belgische commentator van Eurosport. Hij had nog kunnen vertellen dat de renners zo’n 17 DOCG’s en 42 DOC’s passeerden met zo’n 50 verschillende wijndruiven die nog verbouwd worden. Er komen sommigen van allerbeste Italiaanse wijnen vandaan.
“Als je in Nederland ergens op bezoek gaat krijg je een kop koffie”, vertelde een wijnboer uit Nizza,”Maar bij ons krijg je een rode Barbera aangeboden”. Een rode Italiaanse wijn die heel lekker kan zijn. En ook kan tegenvallen. Je moet ze goed uitzoeken. Vlakbij Nizza, uitkijkend op het stadje vanaf een heuvel die met een ferm klimmetje te bereiken is, tref je bijvoorbeeld la Gironda. We ontdekten het domein in 2014. Het domein was nog niet zo bekend. De Barbera bleek voortreffelijk. Rond, zacht vers fruit, lange volle, elegante smaak.
Inmiddels heeft la Gironda veel prijzen gewonnen. Het is een belangrijk “slow wine” domein, dat op een natuurlijke manier werkt, en tegelijk hele lekkere wijn maakt. Met een zuivere, vriendelijk frisse, ronde smaak. En vooral een lange smaak. Eerlijk gezegd helpt een goed glas La Lippa, een Barbera zoals Barbera bedoeld is, me de volgende dag wel eens goed vooruit met het fietsen. Het schoot allemaal door me heen kijkend naar etappe 3, Novara-Fossano.